Gunnar Randers

Gunnar Randers (21. april 1914–7. februar 1992) var ein norsk fysikar, kjent som den leiande innan norsk atomforsking i tida etter den andre verdskrigen.^[1]

Randers tok embetseksamen innan astronomi ved Universitetet i Oslo (1937), var assistent under Svein Rosseland ved Institutt for Teoretisk Astrofysikk og arbeidde mellom anna med Oslo Analyzer, ein av dei største datamaskinane på den tida. Han hadde forskingsopphald i California og Chicago (1940-42), mellom anna gjesta han Albert Einstein og Enrico Fermi.

Deretter virka han i London for den norske regjeringa, samarbeidde med Jomar Brun om tungtvatn, radar og nærleiksbrannrør. Under krigen arbeidde han både for det britiske forsyningsdepartementet og for amerikanske militær etterretning.^[2] Randers vart forskingssjef for fysikkavdelinga ved det nyetablerte Forsvarets Forskningsinstitutt (1946).

Med tilnamnet «Atom-Randers» stod han for utviklinga av atomreaktorane ved Institutt for Energiteknikk på Kjeller og i Halden. Han var administrerande direktør ved IFE 1948-68. Han var visegeneralsekretær i NATO med ansvar for forskingsprogram og vitskapelege spørsmål (1968-70) og virka der til 1973. Han var òg ei tid administrerande direktør i Scandpower (1975).

Han var far til Jørgen Randers

1. ↑ Biografi naturfag.no
2. ↑ SNL: Gunnar Randers lese 6. mai 2013.